BAŞIMIN BELASI

Bazen caným öyle çok yanýyor ki!
Canýmý canýmdan ayýrasým,
Ruhumu bedenimden sýyýrasým geliyor.
Bazen içim öyle çok kanýyor ki!
Ýçimi dýþýma çýkarasým,
Yüreðimi ellerimle yýkayasým geliyor.
Hayat bazen öyle aðýr geliyor ki,
Omuzlarýmdaki yükten kurtulasým,
Kendimi özgür býrakasým geliyor.
Bazen öyle çok bunalýyorum ki,
Artýk gözlerimi açasým,
Çok uzaklara kaçasým geliyor...
Sonra sen geliyorsun aklýma.
Canýmdaki can,
Ýçimdeki kan olduðun geliyor.
Dertlerimin elebaþýsý,
Sevdamýn karasý,
Gönlümün yarasý,
Baþýmýn belasý olduðun geliyor.
Ve ben hiçbir þey yapamýyorum.
Senden öteye bir adým atamýyorum.
Gözlerin geliyor aklýma tutuluyorum.
Gülüþünü düþünüyor,
Sana tekrar tekrar vuruluyorum.
Bin parçaya bölünsem de,
Bendeki sana tutunuyorum.
Sonra da bu benim kaderim deyip,
Her cefaya katlanýyorum.
Demem o ki;
Ne seninle ne de sensiz yapamýyorum.
Bu aþka düþtüðümden beri,
Sensiz nefes bile alamýyorum.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: