Utandım (1) 🎗

Dürüstlük kaleymiþ, nasýl devirdim
Hani söz verdim mi, sözü tutandým
Neden hakikatten, hep yüz çevirdim
Ar, hayâ bilmeyen, yüzden UTANDIM


Özenle dizilmiþ, heceler hoþmuþ
Aþk ile sevgiyle, satýrlar coþmuþ
Yazdýðým þiirler, anladým boþmuþ
Allah’ý anmayan, sözden UTANDIM


Yýllardýr aþk diye, hayaller kurdum
Gerçek aþký kulda, aradým durdum
Allah, Resul varken, neler uydurdum
Aþkýyla yanmayan, közden UTANDIM


Günahtan sakýnmaz, etmez imtina
Hep þehvetle bakar, olmuþ aþina
Gayrý yâre bakmak, deðil mi zina
Harama yan bakan, gözden UTANDIM


Yaz mevsimi gelir, kovanda arý
Yemyeþil yeryüzü, çiçekler sarý
Gönül hep özlüyor, bekler baharý
Daha kýþ gelmeden, güzden UTANDIM


Sadýk Yýlmaz der ki, baðrý deþerim
Fani bir insaným, bende beþerim
Hata bize mahsus, cürme düþerim
Günahla kirlenen, özden UTANDIM


SADIK YILMAZ
Tarih:19/20.12.2017 ==============

Þiirimi Güne Seçen edebiyatdefteri.com’a ve güzel yorumlarýný esirgemeyen deðerli kalemlere Çok teþekkür ederim
Sosyal Medyada Paylaşın: