her aþk soyunur bir gün cennetine ta ki ateþ-i cehennem bilip gölgesini terk eyleyene kadar “ne gülden öte çiçek var” diye baþladýkça söze sýrtýmýz açtý diken her yalan tanýþýr bir gün ihanetiyle ve denize düþer insanlýk
her ne kadar sessizliðime gömülsem de sen yine usulca dokun sesime söyleyemediklerim olur dirilirim, dillenirim ibret-i aþk için
dilim köreldikçe beneklerinden sorgusuzca asýlýyor kelebek düþlerim kulaðýmý çýnlattýkça yokluðun bir gece daha uçurumlaþýyor bir ben daha mahzenleþtikçe bir ben daha ýssýzlaþýyor
darlaþtýkça inancým büyük geliyor yaþamak bedenime kanatlarýmý geri verin göç olup gidesim var çocukluðuma ya da sonralarýmý evvel zaman içine yaðmurlarýmla gömüp sessizce ölesim var epik bir masal kuytusunda…
ilhanaþýcýþubatikibinonsekiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.