Ve kadýn ;
Senden bana kalan sadece bir dörtlük
Dört satýra seni anlatmak kolay deðil
Ama dört satýrým var
Kýt’a olamadý yapamadým
Senin romanýn vardý
Benimse sadece kýsa kelimelerden oluþan dörtlüðüm
Ne çok aramýþým seni
Kaç gece beklemiþim
Kaç gün özlemiþim
Karanlýða asmýþým düþlerimi
Karanlýða býrakmýþým gölgeni
Ayaz rüzgârlarla savaþ vermekte þimdi ruhum
Yine yoksun
Aðaçlar dallarýný kýrýyor
Karanlýk yýldýzlarý topraða ittikçe
Yalnýzlýk emekliyor nefesi tenimde
Dilimin üstünde geziniyor ateþi
Kuþ seslerinin yanýnda uçuyor yalnýzlýk !
Ve yalnýzlýk ;
Yüreðinde sýzý kalmasýn
Yaþlarýn yere akmasýn
Ýçindeki çocuk ölmesin
Dilin yaralamasýn þefâf kalbini
Yüreðin emanet bana
Acýlar vuruyor yürek sahiline
Düþüncelerin yelken açýyor gök’ün asiliðine
Yalnýzlýðým olduðuna aldanma
Herkesin en sadýk dostuyumdur aslýnda
Bencillik koydular diðer adýmý
Kimse anlamaz beni
Aþkýný yaþa düþlerinde
Uyu þimdi küçük kýz baþ ucundayým bu/gece
Ýstemesen/de yaný/baþýndayým…