Öğüt
Aðzýndan çýkan sözü, duymalý kulaklarýn
Bu gün ekilen tohum, biçilecektir yarýn
Þimdi söylediðini, unutma tut aklýnda
Sonra gelirse günü ayna olur karþýnda
Birine kýzýyorsan kendinle kavgan vardýr
Bu koskocaman evren, demek ki sana dardýr
Öfke duyma, baðýþla gönlünü hep yüce tut
Sevgiyi rehber edin kini, nefreti unut
Hiç kimseyi kýnama benliði bir yana at
Gururuna tez yol ver, en güzel duyguyu tat
Hakk’a ulaþan tek yol, yaradýlaný sevmek
En büyük ibadettir sevgi tohumu ekmek
Hep “ben” demekten vazgeç kulak ver iç sesine
Varlýkta bir zerresin, esir olma nefsine
Bu evren bu gök kubbe, ibret deðil mi sana
Öz benliðinden, arýn tez ulaþ Yaradan’a
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.