Bitmeyen sancı

herþeyi unutarak baþladý yaþam
saf bir enerji kýlýðýnda
daireler çizerek kör ebe oynuyor
hesapsýz ,kitapsýz , yargýsýz
aç karýncalara ekmek kýrýntýlarý döküyor
denizdeki yaralý yunus bakýþýyla…


ince ince ben duygusu oluþuyor
iðde çiçeklerin kokusuyla
sarýþýn saçlarýn uzunlýðunda
aðýz boþluðuna kaba fikirler düþüyor
ilki komþusunun bahçesinden
erik çalmakla baþlýyor
fal taþý gibi göz bebekler
faili meçhul cinayetlere tanýk oluyor…


dað tebe þehir derken
boz topraklarda arýyor solucan yuvalarýný
üzerinde özgürce koþan köyleri düþünüyor
aç susuz dudaklar çatlak
yüreði kayýplar anonsunda
gözleri aðaç dibinde uyuyan
çobanýn matarasýnda
kalbinde kýrýk kemanýn akortsuz sesi
yakýnýndan geçen leylek gülüyor…


tek tek ipe düzüyor dünü
kendini yitirmenin acýsý
piþmanlýktan yarým yamalak ölüyor
bitmemiþ türkünün sancýsý
hatýrlanýr bugün ölümün günü…


Feride


Sosyal Medyada Paylaşın: