çok severdi kýzgýn bir kalemle susamayý, yorgun atlara benzerdi severdi kimsesiz bir gemiyi eskiydi elleri gibi
dileklerle yaþamak vardý dilediðin gibi aldanmak kandýrýlsak da kanmak doya doya bir eski hüzünle yatýþýp dileklere uzanmak vardý.
sen diye tanýmamak sensiz bensiz kalabalýk içinde öyle kaçmak da olmamalý kabullenmek sevimli bir yanlýþtan çýkma diyelim geç vakte uyumasak kimse için yaþamasak
eskiyi eskitmek derler yeniler bir çýnar gölgesine sýðýnmadan öyle durmadan öyle bakmadan sýðýnýp sessizliðin öyle uçarý umarsýzlýðýna yaslanýp harikalara utanmazlýk içinde yüzüne bakmalý sevimli dünyanýn çýkmalý peþinden koþulmuþ hayallerle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.