Ben senin dokunduðum ellerini deðil , yüreðini sevdim..Yüreðinde bulduðum huzuru ve adýný aþk koyduðum seni sevdim..Sen varsýn diye yolumun sonunda aramýza giren hasreti sevdim..Umudum oldu yarýnlar ve ayrýlýðýn göz yaþlarýný sevdim..Sen uzaklardayken aklýmda oluþunu , her gece rüyalarýma sessizce geliþini sevdim..Sabahlar olmasýn diye ruyalarýmda , biraz daha kal diye gecelere yalvarmayý sevdim..Seni tekrar görmek umuduyla kokunu duymadan ayakta kalmayý sevdim..Sen bende candýn , cansýz yaþamayý ve canýn bedene döneceði günü beklemeyi sevdim..Sen benim yaþama nedenim oldun ve yanýmda olduðunu bilmeyi sevdim..Yüreðini sevdama kýble yaptýðým ve sonuna kadar guvendiðim can özümü sevdim..Ben seni sen olduðun için ve bu aþký bana doyasýya yaþattýðýn için sevdimBen SENÝ ÇOK BÜYÜK SEVDÝM...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet bekteş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.