SON MEKTUP (434)

SON MEKTUP (434)

Bu yürek bu gönül senin içindi.
Bu son mektubumdur bunu iyi bil.
Sevdamýz tanrýnýn bize lütfuydu.
Bu son mektubumdur bunu iyi bil.

Sorma bu mektubu bak nedeni çok.
Bu aþkýn peþinden sen gideni yok.
Bununla ilgili söz edeni yok.
Bu son mektubumdur bunu iyi bil.

Ýçimde ateþ var yangýsý çoktur.
Gönlünde sevginin yeri mi yoktur.
Aþk bize tanrýnýn verdiði haktýr.
Bu son mektubumdur bunu iyi bil.

Ezelden ebede gidilen yolda.
Yoruldum üzüldüm koymadýn hal da.
Yaprak boyun bükmüþ bak iþte dalda.
Bu son mektubumdur bunu iyi bil.

Bununda ötesi var mý bilinmez.
Ta yürekten gelir sevgi silinmez
Üzülecek hale asla gülünmez.
Bu son mektubumdur bunu iyi bil.

Baðýmda bahçemde güllerim solmuþ.
Açmasý bir baþka bahara kalmýþ.
Ayrýlýk illeti bizleri bulmuþ.
Bu son mektubumdur bunu iyi bil.

Seviyorum seni hem de sonsuzca.
Çekerim sevdaný aç ve susuzca.
Budur son feryadým budur sessizce.
Bu son mektubumdur bunu iyi bil.

Bu son mektup dilden böyle dökülmüþ.
Aþkýn acýsýndan yürek sökülmüþ.
Zayi Ozan içten yanmýþ yakýlmýþ.
Bu son mektubumdur bunu iyi bil.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 28/01/2018 Pazar
Yayýn : 29/01/2018 Ptsi.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1142249/

Sosyal Medyada Paylaşın: