Mavişim katibim olan bir kızcağız vardı. babası o ara ölmüştü.kendisi meslekte yeniydi. İşlemleri bilmiyordu. Koruyucusuydum. Bana sığınıyor babam gibisin diyor gözyaşlarını siliyordu. Sonra ustalaştı, uzaklaştı. Kendini egemenliğ

Maviþim!
Bilmem hayal bilmem bir düþ idi
Anýmsar isen yaralý bir kuþ idin
Mavi gök, boz toprak arasýnda
Bir sarý çam fidaný uçmaya hazýr
olmayan bir yavru kuþ gibiydin!






















Maviþim

Maviþim, mavi güvercinim
Hayal daðlarýmýn pembe ufuklarýnda
Kanat çýrpýp uçmaz oldun nedense…

Oysa;


Maviþim!
Bilmem hayal bilmem bir düþ idi
Anýmsar isen yaralý bir kuþ idin
Kanat açýp uçmaya hazýr deðildin
Mavi gök, boz toprak arasýnda
Bir sarý çam fidaný uçmaya hazýr
olmayan bir yavru kuþ idin
gibiydin!




…
Uçmaya hazýr maviþ güvercinim oldun
Artýk bir bayraktýn kale burçlarýmda
Bir ýþýktýn kendi karanlýðýný aydýnlatan
Munzur vadisinin yaban gülüydün
Dað karanfili, kekiði kokusuyla
Güvercin, hari keklik sesiyle mutlu olduðum
Sonra ne oldu bilemiyorum
Çiçekler soldu, kuþlar ötmez oldu
Hayal daðlarýmýn ufuklarýnda
Kanat açýp uçmaz, ötmez oldun nedense
Anladým ki içimdeki maviþ güvercin öldü
Ben mi öldürdüm, sen mi özgürlüðe kanat açtýn!..
Eski notlardan

Sosyal Medyada Paylaşın: