Oðul! Harfler çok aðýr, taþýmaz oldu zihnim
Satýrlara yükleyip kurtulayým diyordum
Baktým ki satýrlarýn her yaný inim inim
Yine aldým sýrtýma, yine kendimi yordum!
Oðul! Kazan kaynýyor yüreðimde gün be gün
Ne gelir elden diye uykularým kaçýyor
Þu baþýboþ dünyada hüzün bile çok üzgün
Etrafa is karasý buhranýný saçýyor
Oðul! Sen bir akýl ver aklým elden gidiyor
Zulmün kanlý elleri boðazýnda mazlumun
Haykýrýyor çaresiz, Rabbimde çare, diyor
Iþýðýnda titreyip usulca yanan mumun
Oðul! Deme , "Ey anne! þuncacýk varlýðýma
Ne yükler yüklüyorsun, yazýk deðil mi bana?"
Deme ki darlýk gelir var olan darlýðýma
Sený yiðit bellettim yaþadýðýn cihana!
Oðul!
Var ol!
Hakk’a yar ol!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.