SÖZÜM KENDİME (432)

SÖZÜM KENDÝME (432)

Hangi yola girsem yolum týkanýr.
Gidilecek bir yer arar dururum.
Dostlar bile beni benden kýskanýr.
Yaramý da kendim sarar dururum.

Sözüm kendimedir bilen biliyor.
Bilmeyenler ise hayra yoruyor.
Ýnancým odur ki tanrý koruyor.
Kendimi de ölçer tarar dururum.

Varsýn uzak olsun gidilecek yer.
Benim gibisine gitmeye deðer.
Bundan gayrýsýna diyorum diðer.
Kararsýzlýklarý karar dururum.

Bu nasýl dert diye sorulmasýn hiç.
Yüreðim yaralý kýrýlmasýn hiç.
Çare diye sargý sarýlmasýn hiç.
Kendi kendimi de kýrar dururum.

Sözün en güzeli düþer dilimden.
Ýsteyin fazlasý gelir elimden.
Ayrýlamam sevgi dolu gülümden.
Güya kendimce de ýrar dururum.

Ben Zayi Ozan’ým dertlerim bitmez.
Sevdiðim olmazsa gayrýsý yetmez.
Ölüm ilaç olsa hiç hayýr etmez.
Musalla da bile sorar dururum.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 24/01/2018/ Çarþamba
Yayýn : 27/01/2018 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1141853/

Sosyal Medyada Paylaşın: