SUSTUM

Kan kustum senelerce,dertleri güne sayýp,
Sen vurdukça gönlümden,atýp içime sustum.
Yaþadým ihaneti,sevdalar dünden kayýp,
Aþk çaldýkça ömrümden,atýp içime sustum...

Kimseler el vermedi,ben böyle süründükçe,
Acýmadý insanlar,dertlere büründükçe,
Tükenirmiþ umutlar,sonsuza yüründükçe,
Can çýktýkça tenimden,atýp içime sustum...

Gözledim onca sene,vefasýz kullarýný,
Yaþadým hayat denen,zindanýn yýllarýný,
Çözemedim bir türlü,dünyanýn hallerini,
Ben kaçtýkça kendimden,atýp içime sustum...

Her geçen vakit cana,ömre saplanan okmuþ,
Hayalmiþ mutluluklar,dost diye birþey yokmuþ,
Anladým ki sevdalar,gönlü yokluða sokmuþ,
Dert yordukça gönlümden,atýp içime sustum...

Ne söylenecek bir söz,ne sözde kelam kaldý,
Ne yaþanacak hayat,ne de bir selam kaldý,
Ýnsan denen fetbazlar,hep beni benden aldý,
Çýð düþtükçe dünümden.atýp içime sustum...

Cihan BERDÝBEK
26.01.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: