Güzel bir gün düþlemiþtim seninle Güzel bir sabah Güzel bir kuþ sesi Güzel bir gün ortasý Ve güzel bir akþam üstü
Ama yitik bir gün gibiydi yaþamak Nefes almak zorlaþýyordu Gün karanlýkta kalýyordu Çiçekler kan içinde Irmaklar kan akýyordu Çocuklar sessizleþiyordu
Uzaktan uzaða þiirler susuyordu Þiirler siyah bir bulut gibi yaðýyordu üstümüze Þiirler namludan çýkan barut kokusu gibi Þiirler palet sesi gibi geçiyordu
Oysa düþler kuruyordum seninle Seninle güzel günler görmeyi hayal ediyordum Daha yaþanýlýr günler Daha mavi günler kuruyordum Þimdi soramýyorum bile neredesin Nasýlsýn, ne yapýyorsun Hangi þehirdesin
Güzel bir gün düþlemiþtim seninle Güzel bir sevda Güzel bir hayat düþlemiþtim Ama þimdi tutsak bir çocuðum ben Gülüþünden vurulan mavi bir çocuðum
Savaþýn ortasýnda kalan bir çocuðum ben Barýþý ne kadar çok istediysem Senide o kadar çok sevdim Dilsiz bir acýyla susuyorum Onca yaraya düþman olur gibi
Ýbrahim Dalkýlýç
26.01.2018 01.01 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.