BİLİYORUM

Saat kaç bilmiyorum,
umurumda deðil,
bulmalýyým...

Hangi gün, hangi anda kaybettim?
Tekrar tekrar düþünüyorum .
Belki de kurmadýðým bir cümlede,
belki bir gülümseme ya da bakýþta...

Dönüp dolaþýp ayný yere varýyorum;
geçtiðim sokaklar, apartmanlar, bulvarlar...
hiçbirini hatýrlayamýyorum!
sahi bu þehirde mi yaþýyorum ben,
neden bu kadar yabancý?
kaldýrýmdaki ayak izleri kadar kimsesiz, ýssýz...

Bu sefer olmaz,
öyle sýcak , öyle güçlü , öyle içimde ki;
Ýzin veremem gitmesine,
bulmalýyým..
Derin bir nefes alýyorum,
gün aðarmaya baþlýyor,
ýlýk rüzgar saçlarýma karýþýyor,
bu rüzgar götürecek beni ona,
biliyorum...
Her þeyden vazgeçip geliyorum,
deniz kokusuyla geliyorum, nemli ayaklarla.
Ordasýn biliyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın: