Kuþlarýn cývýldayýþlarýyla Aydýnlanan günlerimizle Bir hançer gibi Ýçimize saplanan vurucu bakýþlarýmýzla Arzularýn ortasýnda Üþüyen sancýlý bedenimizle Gökyüzünün asi þahitliðiyle kayboluyorduk.
Büyüdüðümüz topraklar Artýk yüzümüzü buz kesiyorken Bir annenin kucaðýndaki bebek Yürekleri sýzlatýyorken Barýþ hamleleri bile Ülkemizde mutluluk vadetmiyordu.
Vatan millet uðrunda Canýmýzý diþimize takýyorduk. Hayal þehrimizden Aðýr adýmlarla uzaklaþýyorduk. Hasreti yüreðimize Damla damla serpiþtiriyorduk. Zavallý halimizle Sabahlara kadar aðlayýp duruyorduk. Biz yurdumuzun sevgisini Doðumdan bu güne dek Ayyýldýzlý bayramýzla alnýmýza boyuyorduk. Bugün Yarýn Öbür gün de Bu topraklar bizimle olacak Güneþin kýzýl tonu gökyüzünde belirecek Ve Umutsuzluðun kökünü kurutacaðýz o zaman Az kaldý...
Mehmet Öksüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.