Kilidi Zinciri Kelepçe Yordum!
Aðýtlar sussada çile bitmiyor,
Daldan düþen bilir, düþenin hâlin!
Derdi, sýkýntýsý kovsan gitmiyor!
Sustum, anlatmaya dönmüyor dilim!
Ana, baba çekti derdin hasýný,
Her hafta sildiler zûlmün pasýný,
Ölüsü olanlar kýrk gün yasýný..
Benimkiler tuttu oniki yýlým!
Þükür doðrulmadým düzen suyuna,
Þükrettim kur’ekmek düþse payýma,
Çilede, zûlümde erdim doyuma!
Hakk’a verdim sýrtým, saðlamdýr belim!
Ýnþâallâh Hakk’a mü’minim derim,
Bu yola fedâdýr, hem rûhum, ser’im,
Ýmâným, fermâným, gözümde nûrum;
Bârgâhta tutacak biricik dalým!
Kafes’i, tabutluk, zindâný gördüm,
Kilidi, zinciri, kelepçe yordum!
Zûlme boyn bükmedim, isyânla durdum;
Ozan Ýlo’m ettim fikrimi tâlim! ...
16.03.2007/02.40
Ýlhami Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.