laf dinlesen
niçin laf dinlemezsin, ey! divane gönül?
gökyüzün de yýldýzlar gülümserken sana.
hep böylemi sanýrsýn, geçip giden ömür...
üzmek var mý anlamsýzca, her bir þey inadýna !
***
ya içimdeki tepkiler, giderek anýtlaþýr
surlarla çevrilidir, yýkýlmaz bir kale
her söz ki; yüksek perdelidir, derinlerden çaðrýþýr
lakin hükmü kýymetsizdir; eðer alýnmamýþsa kaale.
***
iyi iliþkiler; insanlar arasý sürdürülen bir sigorta
insana en yakýþandýr; haddini hududunu bilmek
her þeyden evvel bir yol haritasý akla uygun rota
her þeyi insan adýna bilip, insana insanca eðilmek.
***
unutma hep özlenensin, sevilensin gönlümde
bir sultansýn, hayalimsin, rüyalarýmý süsleyen
tamam her bir þeye gerekçendir, ben böyleyim dersin
ama, seven sevdiðini de dinlemeli benim için özelsin.
yusuferdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.