Ecel derler; genç, yaþlý hiç dinlemez, Ne zaman geleceðini ise söylemez, Kimse ne zaman öleceðini bilemez, Erken ayrýldýn be oldu mu emmioðlu...
Her geliþte gezerdin ayaðýnýn tozu ile, Uðrardýn komþunuz olan ninem gile, Uðurlarken sana derlerdi güle güle, Þimdi ise erken ayrýldýn be emmioðlu...
Masumiyet var gülümsediðin bakýþta, Dünyadan erken ayrýldýn genç yaþta, Daha bir tane beyazlýk yokken baþta, Erken ayrýldýn oldu mu be emmioðlu...
Daha iki yýl önce eline yakýlmýþtý kýna, Erken ayrýlmak mý yazýlmýþ be alnýna, Kader mi ecel mi ne dersen de buna, Erken ayrýldýn be oldu mu emmioðlu...
Ecel kapýný çaldý izine geldiðin kýþta, Gece kaza yaptýn çok yaðan yaðýþta, Annen yanýndaydý baktýn son bakýþta, Erken ayrýldýn oldu mu be emmioðlu...
Ecel iþte her an her yerde gelebilir, Dünyada olan güzellikler çok sevilir, Gülümsemen son kez; sana veda edilir. Erken ayrýldýn be oldu mu emmioðlu...
Bu gülümsemen orda da devam etsin, Biz görmesek de melekler selam etsin, Hoþ geldin deyip seninle kelam etsin, Erken ayrýldýn be emmioðlu ailen netsin...
Yapýlacak olan sabýr, bolca dua etmek, Son kez senle beraber mezara gitmek, Ýstemesek bile üzerini toprakla örtmek, Erken ayrýldýn be oldu mu emmioðlu...
23.01.2018 Hasan Kaya Eðitimci-Þair-Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
ihsansan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.