Unutmak mümkün mü

Unutmak mümkün mü

Ne zaman ayaküstü uðrasam
Tam tekmil ayakta karþýlardýn
Bir sýcaklýk basardý otururdum
Heyecaným dönüþürdü utanca
Kendimi suçlu hissederdim de
Nedense titrerdi el ayaklarým
‘bir kahve içmeden býrakmam’
Beni baðlardý sandalye ucuna
Gül yüzündeki o gül kokusu
Kahve kokusuna karýþýrdý
Ýlk yudumda rahatlardým

Sana bakmaya doyamazdým da
Bakamazdým da gözlerinin içine
Eften püften konuþma yapardýk
Kahkahalarla çýnlatýrdýk ortalýðý
Kesik kesik gözlerimiz kesiþince
Anlardýk karþýlýklý koca boþluðu
Bu deðildi ki konuþacaklarýmýz
Birden bir çaresizliðe dönüþürdü
Çaresizliðimizi anlardýk sessizce
Kýsa kalýr, boðazýmýzda kalýrdý
Muhabbetimiz

Sen yokken daha çok seninleydim
Saçlarýnýn ipek sarýsý dalgalanýþýný
Gözlerinin bir ceylaný andýrdýðýný
Sarhoþ eden bir rüzgârýn estiðini
Ellerinin pamuktan yumuþaklýðýný
Merhaba da ellini býrakamayýþým
Ben giderken yine gel deyiþine,
Baþýmý eðerek usulca ‘olur’ deyiþim
Ben gelmiyordum inan yalan deðil
Bir þey vardý alýp beni sana getiren
Sen beni çekiyordun

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: