Dinle eyy gönül; Ýçindeki korkularý Sevinçleri.! Korlarý ve külleri. Sana anlatacak, Ve yaþatacak tek bir kiþiydi. Ben buyum.! Benim sevgim bu kadar. Deðip kendin bile, Ýnandýrýrsýn kendini. Öyle biri çýkar ki karþýna. Sen senden gidersin. Ve aynalarda kendine, Bitmeyen sualler sorarsýn. Ben bu muyum diye. Çünkü kendini, Kendi içinde bile kaybedersin. Allahým ben yeniden mi? Doðdum. Yoksa bu bir rüya mý dersin. Hiç uyanmak istemezsin. Ya ondan önceki yýllarýn? Yaþanmamýþ sayýyordur. Yüreðin. Birde sayfayý öbür türlü çevir. Ýþte o kiþi, Yaþantýnýna girdiðinde, Gülüþlerin, Çehrenden uzaklaþýyordur, Ömür gibi yavaþ yavaþ. Gürleyen sesin ise, Artýk buðulu. Ve kýsýktýr. Özgüven mi? O artýk, Son baharýn yapraklarý. Solarak dökülüyordur. Benliðinden tek tek. Ýþte o vakit dersin, Ben neydim ne oldum? Nedir bu yaþadýðým? Kabus mu? Yoksa azap mý? Ýþte yaþantýmýz daki kiþi. Ya bulutlarda bir SERAP.)) Ya da karanlýkta kanayan, Bir HÝCRAN..
Sosyal Medyada Paylaşın:
aygül yürür Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.