VUSLAT ŞELALELERİ

ey sevgili ben ýþýðý arýyorum
siyah bir kefen giydirme bana zindanda
ýþýktan ýrmaklar düþlüyorum
binlerce ahýmý býrakýp sonsuzluðuna dönüyorum

ey sevgili mýzraklarýmý býraktým
kaðýt ve kaleme yöneldim
kervanlar geçiyor çöllerimden
düþlerimde gün ýþýnlarýyla þelalelere yürüyorum
sessiz prangalara uydum
büyüleyici bir anlamda durdum
aþkýn yangýsý kavurdu la hecesindeyim

ey sevgili vuslat bahçelerindeyim
gönlümün çeraðlarýnda parlak ýþýklar
gül kokusu sinmiþ yollara düþen teninde
gözyaþlarýndan ýrmaklar akýyor vuslat seherinde
lal dudaðýndan dökülüyor kerem bildiðim bir yakarýþ

kavuþmak abýhayatý andýran varlýðýna
ateþlerimi gül bahçesine çeviriþin firak ve vuslat
kavuþmak saf gönüllerin doðruluðuna
kýrýk bir yelkeni yeniden rotasýna koymak
tomurcuk çiçekler baharýndan seni yeniden çaðýrmak
ey sevgili koyup tacý tahtý yaðmurlarýna geliyorum

ey sevgili
eþiðine eriþmek için
lal renkli dudaðýmda sufi yalnýzlýk
ayva tüylü sonbahar
nehre doðru iniyor bir ceylan
dönüþlerim sana bilmesem de mecnunu
seher vakti þebnem gözlerimin deminde
okyanuslar geçit versin artýk
kavuþalým ey sonsuz yar

Ömriye KARATAÞ
21.01.2018

Sosyal Medyada Paylaşın: