Âtehş-i vehrâmân

bahar kokularýyla gelmiþtin kuytularýma
yeþil çaðla kokulu baharlarýmý gömdüm duvaðýma
mimoza sarardý yaktým avesta hüzünlerle mektuplarýný

su rüzgar toprak ateþ
tanrýsal aydýnlýklarda kutsadýðým dudaklarýn
ateþ renkli yakutlarda aradýðým
geç baharlarýn erken kýrýlan bahar dalýydýk farkýndayým
ateþgedelerde kutsadým mitralist bir aþký
mimoza sarardý yaktým avesta hüzünlerle mektuplarýný

ey ateþi behram dudaklarýn
tin içinde can çekiþen bedenin
aðaçlarýn sonsuzluðunda ezeli aþk suretin
rüzgarlar susarken ney inledi durdu hiç bilmedin
mimoza sarardý yaktým avesta hüzünlerle mektuplarýný

kimdik neredeydik neden birleþmiþti ellerimiz
tur daðýnda yehova ateþlerle konuþuyordu
gül bahçesine dönüþüyordu ibrahimin ateþi sonsuzluk bahçesinde
kevser suyuyla söndürebilirsin belki içimin mimoza kokulu hasretlerini
yeþil aðaçlardan çýkan ateþlerdik
ben senin dergahýnda ezeli aþka hürmet ettim
nereye dönsem kor alev kahýrmýþ ellerin

keskin bir þarap gibi iniyor içime sevdan
nicedir çöl yolcusuyum kavurucu ateþler dudaðýmda
zahitlik hýrkamda kývýlcýmlar kefenim ateþten
ibrahimin ateþlerini gül bahçelerinde soðuttun
gecenin karanlýðýnda seni yakarýþlarla unuttum

ey kutsal ateþ
Âtehþ-i vehrâmân
güzel kokulu aðaçlar atýlýrken üzerine
inci saçan gönlünde kutsa beni

Ömriye KARATAÞ
20.01.2018


Sosyal Medyada Paylaşın: