Miyadı yok

Her acýnýn yeri ayrý
Gönül denen kafeste
Kimi yýllar sürer
Kimi mevsimlik.


Evlat acýsýnýn miyadý yoktur.



Sofradaki yeri boþtur, dolduramazsýn
Oraya kimseyle oturtamazsýn
Gece gündüz bir kor yanar içinde
Okyanusu döksen söndüremezsin.



Gözlerinin yaþý tuzudur yemekte.



Kabrine giderken yollar hiç bitmez
Geriye dönerken ayaðýn gitmez
Topraðý okþaman hiç tatmin etmez
Gül kokulu tenini hissedemezsin.



Sabaha ulaþýr sessiz geceler
Dilinde yüreðinde ismin heceler
Istersin bir kere girsin rüyana
Uykusuz geçen gecede rüya görülmez


Evlat acýsýnýn miyadý yoktur

Güler Elmalý






Sosyal Medyada Paylaşın: