SEN BANA GEL DE

Sen...
Bendeki ben.
Sen...
Bana hükmeden.
Hem can veren,
Hem canýmý alan.
Varlýk ile yokluk arasýnda kalan.
Ýçimde en derinlerde,
Yüreðimin tam merkezinde olan.
O güzelliktir ki;
Tarifini sende bulur.
O lezzettir ki;
Tadýný senden alýr.
Cümle kainat bilsin ki;
Cennet dedikleri yanýnda viran kalýr.
Güneþ dedikleri soðuk,
Ay dedikleri sönük sayýlýr.
Gönülleri yaþatan da sensin,
Gözlerden yaþ akýtan da.
Nefes aldýran da sensin,
Soluksuz býrakan da.
Ey yar,
Ey sevgili...
Bu can seni arzular,
Bu gönül seni diler.
Varlýðýný görmek,
Huzuruna ermek ister.
Al beni kat kendine,
Kat ki ben diye kimse kalmasýn.
Kavuþsun can candaki can ile.
Varlýðým varlýðýna karýþsýn.
Çünkü güldüren de sensin,
Öldüren de.
Kor olup yakan da sensin,
Buz olup söndüren de.
Bak bekliyorum kefenim cebimde.
Sen yeter ki bana gel de.
Mahpus olsam kaçarým.
Prangalarý söker koþarým.
Ya kanat takar uçarým.
Ya daðlarý deler,
Yeni yollar açarým.
Bekliyorum sevgili.
Vuslata hasret,
Aþkýna namzetim.
Sen bana gel de,
Yokluktan çýkar gelirim.
Sen sadece kabul de,
Varlýktan geçer gelirim.
Ölümü seçer gelirim...

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: