Anıların Kıyıları
Anýlarýn Kýyýlarý
Hani bir þarký vardýr ya,dinlersin izi kalýr,
Seni alýp ta, ta karþý kýyýlara býrakýr,
Yüreðine birden sýzý damlar,gelir anýlar,
Ýþte öyle bir þarký çalýyor þimdi radyolar...
Pencereler açýlýyor, perdeler uçuþuyor,
O an kokunu getiriyor bu rüzgarlar bana,
Buram buram iþte sensin, esiyorsun bana,
Kalan gönlümde benimle senden kalan ne varsa ...
Süzülüyor anýlarým gönlümün züzgecinde,
Elimden kayan ne varsa film gibi önümde,
Buðulanýyor bakýþlar, titriyor dudaklarým,
Ne yangýnlara þahit oldun gönül, bu ömrümde...
Kýyýya vuran dalga gibi coþuyor yüreðim,
Sevdana dair ne varsa da yaþýyor bu gönlüm
Aþksa aþk, tutkuysa tutkuyu gördü bu gözlerim,
Duygunun her zerresini de yaþýyor yüreðim..
Sonbahar da dökülen hazan yapraklarý gibi,
Güneþli havada yaðmura yakalanmak gibi,
Þimþeklerinde gökyüzünde çarpýþmasý gibi,
Ýþte öyle dökülüyor anýlarýn yaþlarý...
Burnumun direðini sýzlatýyor anýlarým
Radyodan estikçe þarkýlar,canýmý yakýyor
Öyle dökülüyor benden aþkýmýzýn yaþlarý,
Yüreðimi burkuyor sensizliðin þarkýlarý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.