Ne yaprak hatırlardı ağacını, nede ağaç yaprağını,

Unutmak sonbaharda bir aðaç olmaktý,
Dökmekti tane tane yapraklarý topraða,
Ne yaprak hatýrlardý aðacýný, nede aðaç yapraðýný,
Nede olsa gelicekti ilkbahar,
Ve yeni yapraklar dallara.
Hani sonsuzdu bizim baharýmýz,
Hani baþýda sonuda yeþildi.
Meðersem, sonbahardaki bir aðaç olmuþuz,
Tane tane býrakmýþýz birbirimizi topraða.
Bir garip þu insan oðlu,
Unutmam dediklerini býrakýr topraða,
Sonra baþka bir ilkbaharda yaprak açar,
Ve sonbaharda yine döker...
Sosyal Medyada Paylaşın: