senden yoksulluðum, günaydýn dedi titreyen dudaklarýyla of dedim, yinemi sen yinemi hatýrlattýn öksüzlüðümü yine eksildiðini hissettirdin sensiz geçen dünümün
kendi külünden yine doðdu acýlar dipte saklý bir kordan zifiri bir gecenin siyahýný çaldýn gözlerime aðlýyor þimdi sürgüne vurulmuþ yüreðimde sensizliðe mahkum duygular
oyuncak olduðumdan beri kaderin cilvesine tek kiþilik met cezirler birikiyor zihnimde çorak ayazlar çökerken, çatlayan dudaklarýma bir ateþ çürüðü daha düþüyor yanýlsamalarla
sevdanýn sarý hüznünden ayrýlýðýn mor hüznüne kadar boyandý yüreðimin duvarlarý içindeki ateþin isleriyle
sendeledi sensizlik halim, baþý döndü kývrýldý sol yanýmda çöktüm bende yanýna biz yan yana omuz omuza hayaldende olsa mutluyduk o anda
HÜLYA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.