Kýyametler kopar yüreðimin her köþesinde. Bir katil dolaþýr kimliksiz, gülücüklerimi söker alýr dudaklarýmdan.
Sonra; Dostça bir el uzanýr ellerime çocukluðumun taa öteki ucundan. Öyle bir karanlýk yýrtar ki yalnýzlýðýmý boðulurum, boðulurum gizli bir sevdayý saklar gibi saklarým adýný. Bilmiyorum neden, Adýný söyleyemedim.
Yas tutar mutluluðum dize gelir tövbelerim yalanlar dolaþýr ayaklarýma çaresiz çarelerim yok olur türlü türlü sorular iþgal eder yüreðimi kurtuluþu yoktur cümlelerin. Bilmiyorum... Bilmiyorum neden ! adýný söyleyemedim.
Minnet eylemem ama, dost elini tutarým sýmsýký býrakmam nedenlerim var. Dolanýr durur dilimin ucunda bir isim biliyorum o sensin... Kaç kez sordular bana, Adýný hiç söyleyemedim
Ve , Çocukluðumun en güzel en masum yüzü bir yalan bataðýnda; gecenin en koyu noktasýnda aþk henüz dalmadan uykularýna med cezir vurmadan kýyýlarýma boðuldun gittin boðuldum gittim yine de adýný söyleyemedim. Adýna aþk diyemedim.
Selma Akkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma Akkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.