kimse yok mu

araladým gecenin kapýsýný
gel… ay düþmeden ferime




tenimde uyuyan þaraptýr açlýk
ýsýrgandýr dað bozumu mevsimler
gönlüm tülden aðaçsýz salýncak
yabanýnda balsýz kovan kokuyor ellerim




hayat,
adressiz bir sokakta kapý çalmaktýr
kader ise kapý ardýndaki alaycý bakýþtýr




dilim,
engereksiz zehir
gözlerin ki dokundukça fesleðen
can ektim topraða kýþ yaðdý
izi kaldý ölümün karda
bir de gizi




hey…
kimse yok mu
çekin üzerimden alfabenizi
ve uyandýrýn uykumdan artýk bu þiiri
bu sabahta erken ölesim var…











ilhanaþýcýocakikibinonsekiz








Sosyal Medyada Paylaşın: