Gecenin zifiri karanlýðýnda Boþ odalarda söylenmez oldu artýk adýn Eskimiþ bir kýrkbeþlik plaðýn hüzzamýnda Unutulmuþ sevdalarda kaldý tadýn
Belki de ömrün bu son hazanýnda Yaprak yaprak düþtü ayrýlýk Gönlüm sevdanýn gurbetinde Kavuþmak yok,tebessümüm daðlar ardýnda
Avuçlarýmý ýsýtan umutlarýn bile Gölgesi kýtalar kadar uzaðýmda þimdi Ben anlatsam kim dinler,kim çare Her yürekte kendine saklý bin yare
Okyanuslara sýðar mý hasretin azabý Sýzým sýzým sýzlayan yüreðin can havlindesin Sen bile bilmezsin acýnýn acýsýný Sen ben de sabýr denen tespihin içindesin Sosyal Medyada Paylaşın:
Münire Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.