DİRİLER MEZARLIĞI
Duygusuz,düþüncesizliðe ithaf…
Bütün þehri seyreder iken gönül daðýmda,
Düþüncem baðdaþ kurdu,zifiri karanlýða.
Ýnsanlar uyurken rahat, sýcak yataðýnda,
Uzandým,dirilerin yattýðý mezarlýða.
Uyku gecenin kollarýnda,solurken sessiz,
Karanlýk,uzun gecelerin üstünü örter.
Beden cansýz gibi,uzanmýþ yatarken hissiz,
Hangi arzularý rüyalarýnda raks eder.
Binalar kat kat,kýpýrtý yok,ýþýklar sönük,
Yükselen bir hayalet ,karanlýklar içinden.
Düþünceler,duygular hangi katlarda konuk,
Güneþi bekler sabah,uyanmaya erkenden.
Gündüzün uyanýk mýdýr,düþünmeyen akýl,
Diri midir acýyý hissetmeyen duygular.
Örtmüyor cahil beyinleri,baþýndaki kýl,
Düþmana üst akýl der, kendini aþaðýlar.
Diriler mezarlýðýnda kurumuþ kafalar,
Duygularý nefsani hazlardan ibarettir.
Gerçek mezarlarda gülüyor,kuru kafalar,
Diþlerini gösteriyor,ezelden beridir.
Ýnsanlar yatýyor gece ,apartmanda kat kat,
Sessiz sedasýz rahat,düþüncesiz duygusuz.
Karaca Ahmet mezarlýðý daha da rahat,
Yatanlar oralarda daha sessiz kaygýsýz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Türkistan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.