BENİ AYAKTA TUTAN

Ne damarýmdaki kan,
Ne bedenimdeki canmýþ beni ayakta tutan.
Ne aldýðým nefes,
Ne de sandýðým gibi,
Herkesmiþ beni hayata baðlayan.
Kaným çekilince,
Caným çekip gidince anladým.
Nefesim kesilince,
Cihan üstüme üstüme gelince anladým.
***
Çoklarýn içinde yalnýz ben yoktum.
Gerçekte dünya cennetti ama,
Ben baþka bir alemde yaþýyordum.
Aldýðým solukta boðuluyor,
Bildiðim yollarda kayboluyordum.
Ateþe atsalar donuyor,
Buza koysalar yanýyordum.
Doðruyu yalan sanýyor,
Yalanaysa hemen kanýyordum.
Sen yoktun ya;
Ben o acýyý yeni yeni anlýyordum.
***
Zordu kabullenmek,
Zordu sabretmek,
Tamam bitti demek.
Mümkün mü yeniden hayata dönmek,
Tekrar gülmek,
Bir daha sevmek.
Ne varlýðýn peþimi býrakýyor,
Ne yokluðun aklýmdan çýkýyordu.
Ne sana çýkan bir yol biliniyor,
Ne sensizliðin acýsý diniyordu.
Bunu bizzat yaþayýnca,
Her gece ölümü arzulayýnca anladým.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: