Ana'dan Ayrılmak
ANA’DAN AYRILMAK!
Onüç sene evvel, onüç Ocak’ta
Bir figan kopmuþtu bizim ocakta
Hareketsiz yatýyordun yatakta;
Uçtun gittin"Anam" gece kapkara
Ýçimde açýldý derin bir yara.
Anam, son kez baktým solgun yüzüne
Doyamadým gül kokuna, sözüne
Biçare kalmýþtým, boðuldum hüzne;
Biran hafýzamda canlandý yýllar
En güzel çaðýnda ayrýldý yollar
Sensiz olurmu hiç, bayramýn tadý
Baþýna döndüðüm kimsem kalmadý
Yüreðim tam ortasýndan kanadý;
Mecburi ayrýlýk mahþere kadar,
Ýnþallah, orada umudumuz var.
Yüce Rabbim, sana eylesin rahmet
Ruhun þad olsun da, makamýn cennet
Kural böyle konmuþ, canlar emanet
Ölüm ayrýlýðý ne kadar zormuþ
Hasret için için yakan bir kormuþ.
Mehmet Postallý / 2018
Kýymetli kardeþlerim, vefat eden annelerimize Rabbim’den rahmet, hayatta olanlara da, hayýrlý ömür diliyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Postallı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.