KALBİMDEN VE RÜYALARIMDAN HİÇ ÇIKARMADIM

Zaman bir su gibi akýp giderken,
Çýkarmadým ,ne rüyalarýmdan,ne kalbimden;
En büyük aþký...
Umutla koþardýk okul yollarýnda,
Sýralar,silgi ve kara tahta ,bizlerden bir parçaydý.
Her þey umut her þey yaþamak
Ve, her þey pembe bir rüyaydý...
Öyle sanýrdýk;
Pembe rüyalarýn bitmeyeceðini,sonsuza kadar.
Hep yasaklar kondu yaþantýmýza:
Okuma ,yazma,gezme diye...
Hayallerime sanki sünger çekmek ,
Silmek istediler.
Ýnatla yazdým okudum...
Süngeri ben sildim.
Mutluluðu yakaladým iç dünyamda:
Gözlerimde umut ýþýklarý
Dudaklarýmda en güzel þarkýlar
(Bir bahar akþamý)
Baharlar mutlu ben mutlu...
Ve,Okul korosunda,söylediðim en güzel þarký:
(Güle sorma o bilmez aþký sevdayý neþ eyi)
(Laleye sor sümbüle sor mor menekþeye sor.)
Ve, iþte:
En güzel hayallerim, ben,
Kalbimden,rüyalarýmdan
Hiç çýkarmadým...
En büyük aþký.


Sosyal Medyada Paylaşın: