GÜMÜŞ SAÇAKLARINDAN

Tren yararken rüzgarý orta yerinden
Biz zamanýn kanatlarýnda
Düþe kalka savruluyorduk

Yükünü vermiþken daðlara gökyüzü
Güneþin nefesiyle
Buhar olup kayboluyordu

Tan vururken sabaha çanlarýný
Mavi bir atlasla
Gözlerini açýyordu dünya
Neler döküldüðünü bilmeden
Gecenin ýrmaðýna

Güneþ göz kýrparken afak çizgisinden
Denizin sinesinde sedefler yüzüyordu

Süzülürken rüzgar daðlarýn eteklerinden
Akustik þarkýlar akýyordu þelalelerden

Gri bir buðu sarýyorken dünyayý
Sarsýyordu göðü þimþekler
Deniz coþuyor kayalarý vuruyordu dalgalar
Yaðmur taneleri saðanak atlýyordu
Bulutlarýn gümüþ saçaklarýndan

HÜLYA ÇELÝK



Sosyal Medyada Paylaşın: