BENİM TÜRKİYEM

Düze dölek derdik gölete gölek.
Sevdiði insanýn, öðünde ölek.
Öne geçmek için ver hele yolak.

Ah benim Türkiye’m güzel dilimiz.
Battýkça batýyor baðlý elimiz.

Ýmkan yozlaklarla olanak oldu.
Anlamsýz, manasýz kelime doldu.
Kilim eskisinin ezeli çuldu.

Ah benim Türkiye’m hoþ insanýmýz.
Yere gelse aðrýr bizim yanýmýz.

Ser idi ta ezel baþ oldu kafa.
Cemden cama döndü eski Mustafa.
Herkes ayrý telden girmiyor safa.

Ah benim Türkiye’m güzel vataným.
Had bilmez elinde yere bataným.

Namertlere kalleþ, mertlere yiðit.
Büyükten küçüðe nasihat öðüt.
Ardýca dönüþtü çürümüþ söðüt.

Ah benim Türkiye’m caným kalesi.
Belki yi terk ettik dedik olasý.

Takunyaydý terlik ettik pabucu.
Sýr çözmeye bulsak derki ip ucu.
Büyük yemin idi önce Hak uçu.

Ah benim Türkiye’m bozuluyok mu?
Yozlar kütüðüne yazýlýyok mu?

Velhan tarla idi nadas eyledik.
Býldýr idi giden sene söyledik.
Güzel dilimizi bakýn neyle dik.

Ah benim Türkiye’m sevgin kor oldu.
Od dedik ya ateþ oldu nar oldu.

Kara siyah oldu, Ak ise beyaz.
Dileðe gelince öncesi niyaz.
Yollar sarpa sardý, hava çok ayaz.

Ah benim Türkiye’m yolsuzlar yeri.
Benim deyip yiyor þimdi serseri.

Kalender’im yalvarýyor bilene.
Durun diyek þu dildeki talana.
Yol çok bayýr, dölek edek gelene.

Ah benim Türkiye’m namert mert oldu.
Biriktirdim hep içimde dert oldu.



Sosyal Medyada Paylaşın: