ANAMSIN
Senide doðuran bir ana vardi.
Seninde göz nurun canýn, anandi.
Her gece her gündüz, içten yanandi,
Anamsan, canýmsan, bene yanansan.
Belki bir sürelik, çocuhluh buldun,
Gençlik tezden geçti, durdun, þokoldun
Ne oldiysa oldi anasýz galdýn,
Hem yetim hem garip, benim anamsan.
Bir nikah bir þenlik mutluluh buldun,
ilk yýllar peþpeþe ana da oldun.
Bize hayat verdin, Gül gibi soldun,
Canýmsýn benimsin, dertle galansan.
Yýllar dizilir de ard arda katar,
Kalbinde kocaman bir þevkat yatar,
Yüreðin bizlere, yavruna atar,
Kanýmsan, benimsen, tabi anamsan.
Yýllar geçti ben de sene ulaþdým,
Çoluða çocuða ben de bulaþdým,
Sevgiyi saygýyý seninle aþdým,
Anamsýn benimle duygulanansýn.
ZÝNNUR TÝRYAKÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.