Sarıkamış

Dinle sen çocuðum, Sarýkamýþ’ta
Donduran soðukta yandýlar o gün.
Ardýna bakmayýp o kara kýþta
Cennet’in Atýna bindiler o gün.

Kemikleþti karda kara çarýklar,
Kapanmadý tende derin yarýklar.
Ölüm kustu daðlar ve de doruklar
Buzdan heykellere döndüler o gün.

Mehmetçik ölümü emrihak bildi.
Vuslata varacak bir þafak bildi.
Þehitler yurduna ittifak bildi.
“Zafer çok yakýnda” sandýlar o gün.

Üstlerinde yoktu, erzak da yoktu.
Baþlarýnda yoktu, kazak da yoktu.
Daðlarý aþacak kýzak da yoktu
Ölüme yattýlar, kondular o gün.

“Allah Allah!” deyip emre uydular,
Ölümün sesini her an duydular.
Teslim olmaktansa karþý koydular
Can verip düþmaný yendiler o gün.

Kimisi evliydi kimi niþanlý,
Kimi Ankaralý kimisi Vanlý.
Destanlar yazdýlar þanlý mý þanlý
Nesilden nesile sundular o gün.

Tarihte bir kara gün Sarýkamýþ
Unutmadým daha dün Sarýkamýþ
Ýçimde yarasýn sen Sarýkamýþ
Buz gibi koynunda dondular o gün



Sosyal Medyada Paylaşın: