Bir insan filizlendi topraktan Yaðmur geçti önce üstünden Güneþ doðdu tepenin ardýndan Kýþ oldu ürktü yaþamýndan
Yalnýz kaldý, korktu Gece oldu yoruldu Yýldýzlarý çekti üstüne -Onlar örtü oldu
Bir insan büyüdü topraktan Bahar oldu, cemre düþtü -Sabýrsýzlandý, çiçek açtý Yalaný yaþadý, kýrýldý
Yaz oldu, dili damaðýna yapýþtý Asi bir ceylan gibi su kenarýndan -Susuzluðunu giderdi Bir insandý topraðýn baðrýndan kopan Sonbahardý, terk edilmekte olan
Bir insan yaklaþtý Köklerini köklerine uzattý -Çok hasar aldý -Dayanamadý -Ortadan ikiye yarýldý
Bir insan doðdu topraktan Ve bir insan devrildi topraða Toprak bir anne gibi Þehvetle kucakladý insaný -Ve bir insan filizlendi o insandan.
Yaðýz MÝL Sosyal Medyada Paylaşın:
milyagiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.