Nerede dertli var,nerde çaresiz,
Dünya’yý dolaþýp beni buluyor.
Sanýrlar ki benim gönlüm yâresiz,
Kapýma hep imdat diyen doluyor.
Unutmak istiyor kimi dününü,
Kimi gözyaþýndan görmez önünü.
Kimi de gün etmek için gününü,
Kapýma hep imdat diyen doluyor.
Yâr deyip birine yâr olamayan,
Vuslat diyârýna yol bulamayan.
Sevda pazarýnda yer alamayan,
Kapýma hep imdat diyen doluyor.
Hayata darýlýp umudu kesen,
Kaderine küsüp delice esen.
Her biri ayri renk ve ayrý desen,
Kapýma hep imdat diyen doluyor.
Çoðu yarasýna sargý arýyor,
Bazýsý tarafsýz yargý arýyor.
Canýndan býkanlar kargý arýyor,
Kapýma hep imdat diyen doluyor.
Çare umuyorlar biçare kuldan,
Meyva bekliyorlar kurumuþ daldan.
Kendime hayrým yok anlasam haldan,
Kapýma hep imdat diyen doluyor.
Sanki lokman hekim,sanki veliyim,
Sanki yaratanýn þifa eli’yim.
Bazen aklýselim,bazen deliyim,
Kapýma hep imdat diyen doluyor.
Merhemim olsaydý önce þurama,
Sürerdim kanayan yürek yarama.
Zaten her günümüz ayrý drama,
Kapýma hep imdat diyen doluyor.
Zehra Yýlmaz/Gv.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.