Mavi Orman

mavi orman

Ýspinoz gibi ilgi istemez sanýrdým kendimi
evler hep çoðuldu
odalar hep tek.
O uzayan düþler
mesafeler
eksiltirmiþ insaný, 
eskitirmiþ ahþap bir zemin gibi.
Gelmiyor kuþ sesleri
küskün saçaklar
suçlu þehir, 
zehirli orman.
Tuttum denizin dalýný böldüm ikiye
topraðýn üstüne tünedi guguk sesleri.
Kondu önce ve sonra uzadý otlar,
çoðaldý karýncalar
geceyi eritti mavi.
Bir umman yolundan yürüdü yunuslar
uçtu kelebekler, uçurtmalar...
Dudaðýn kenarýnda
bahçeler açtý, papatyalar.
Aðzýndan ceylanlar içti
suda yanmayý gördüm.
"bütün ol ayrý tut kendini"
izlerimden öp beni.

Sibel Ayan
09 01 2018
01:40
Sosyal Medyada Paylaşın: