Ben seni severken akşam olur

Ben seni severken akþam olur

Ben seni severken akþam olur
Gün batmaya gölge kalkmaya
Ufkun kýzýlý karanlýða dalarken
Dönüþler baþlar telaþla evlere
Elleri dolu dolu insanlar yürür
Pencerelerden tek tek ýþýklar
Perdeleri delip taþar sokaða

Bomboþ caddelerle baþ baþa
Ellerim cepte selam dururum
Ayýn yakýnýnda beliren yýldýza
Dönüp de bakmadan giderken
Ben seni severken gündüz ölür
Fark etmeden karýþýr kalabalýða
Kayb olur kendi huzmesi içinde

Gözümde mutlu bir gülümseme
Gençlik çaðlarýmdan esen bir yel
Geçmeyen gül kokusu vede kahve
Ne gündüz ne gece sadece akþam
Her mevsim bir dudak sýcaklýðýnda
Velhasýl ben seni severken caným
Gün biter kendiliðinden akþam olur

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: