yumuþuyor gecenin kardeþliði içimizi bulutlara yaslayýp kalan ýþýklara yalvarýyoruz denizin dibi olup anlasam anlatsam bu sonsuz iyimserliði sana
aþk beyaz ve katlanýlmaz bir yol gibi kumsallarýn kucaðýnda martýlar dönüp dönüp batýyorlar içime unutuyorum mavi dudaklarýmý yanaðýnýzda
hayatýn bir kaç yüzyýl üstünden sevgim kanatlanýyor aniden çýkan bir yangýný söndürür gibi hayal perest leylekler yuvalarýna bozup çekiliyor gün batýmýna
topraða süs tatlý umutlarýn rengiyle bir daha daðlara doðru þiir kýr çiçekleri ve uçurumlarýn uyandýðý boþluða atlamaktan korkmuyorum artýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.