Sana geçmiþten yazýyorum belkide oradayým geleceðe bakýyorum... zaman kavramýný yitirdiðim anlarda elimi karnýma koyup varlýðýný yaþýyorum ve anlýyorum ki zaman anlamsýz önemli olan senin varlýðýn... sen varsýn, ve bu bana yeter
dünyanýn benden nefret ettiðini düþündüðüm anlarda seni düþünüp teþekkür ediyorum hayata ...................
sana sarýlacaðým aný düþündükçe pamuk ipliðiyle baðlý olduðum hayata perçinliyorum kendimi adeta ve büyük gün yalnýzca iki ay uzaðýmda...
30 yýlýmý boþ yaþadým geçirdiðim ömrümce farkýnda olmadan seni bekledim sanki ve ben hiç otuz olmadým anneciðim onbeþinde takýlý kalmýþ bir çocuk yarým bir hayat yarým umutlar...
ve seninle büyümeye hazýr bir çocuk belki arkadaþ ama bir anne... 30 yýl sonra! Sosyal Medyada Paylaşın:
MiNeCaN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.