Üşüyorum Yar Bugün

Gittiðin günden beri yýkýk gönül hanesi
Gözlerim puslu nemli þu istanbul dar bugün
Ne zaman geleceksin gönlümün þahanesi
Hasret beni boðacak korkuyorum yar bugün

Bende kalan son resmin ellerimden düþüyor
Yüreðim kor içinde alev alev piþiyor
Bir volkan kaynýyorki sanki lavlar taþýyor
Yandý göðüs kafesim tükenmiyor har bugün

Dost akraba soruyor sende bir hal var diye
Dilime telaþ düþtü diyemedim yar diye
Senden bana armaðan kalan ahu zar diye
Nasýl tarif edeyim anlatmasý zor bugün

Kapýlýp gidiyorken hayat denen akýþa
Her bulut bir nem saldý aldýrmadým yaðýþa
Dört mevsim de zemheri karýldým kara kýþa
Zaman dondu takvimde gönül daðým kar bugün

Sen benim alýn yazým silinmeyen sürgüsün
Çözemedim çözülmüyor ak saçýmda örgüsün
Belkide bu son fasýl çalacaðým türküsün
Mýzrap tele deymiyor bende bir hal var bugün

Nerde pembe düþlerim yarýnýmý kim çaldý
Savrulan umutlarý hoyrat yelleri aldý
Ellerim buz kesildi gözlerim yolda kaldý
Kapaklandým yüz üstü üþüyorum yar bugün

Hatice Þahin



Sosyal Medyada Paylaşın: