MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ağız dolusu bir duman üfledi göğe doğru mehmet
redfer

ağız dolusu bir duman üfledi göğe doğru mehmet







yürüyordu tam karþýdan vuran rüzgara aldýrmadan mehmet
bavulun sapýný tutan kemikli eli buz kesilmiþti
yürüdükçe sert rüzgarýn önünde
kulaklarýnda parçalanýyordu sert soðuk
buna raðmen attýðý her adýmla
alnýnda ter taneleri çoðalýyordu






öfkeden soludu,homurdandý mehmet
yerde bir toz çemberi
tozlar yanýp kapkara olmuþlardý
birden yanýk bir gazel yükseldi
taa yürekten kopup gelen,
kana kana, hýçkýra hýçkýra
ciðeri yanýktý mehmedin
gök bakýr rengindeydi, yer kül





yerden bir taþ aldý, karanlýklara fýrlattý mehmet
kaynaþan simsiyah bulutlar korkunçtular
ürktü töbe estafurullaaaah dedi bir kaç dakika
kaba bir rüzgar ortalýðý altüst ediyordu
yukarda öfkeli, kapkara bir gök
az ötede ufacýk bir tren istasyonu





tren gelecekti
hele bassaydý bir kere
alamanya topraðýna saðlýcakla
basacaktý evvel Allah



tatlý bir hülyaya daldý,
ayaðý gurbete düþtü mü bir insanýn
burcu burcu kokar, düþlerine girerdi memleket
ah bir gitsem diye can atarsýn,
sonrasý iple çekersin sýlayý
suyu tatlý, ekmeði arpa taneli
sabah ýþýðýnda açýlan taç yapraklarý gibi kat kat
gün batýmýnda sönen bir gül gibi
gurbet gibi kötüsü var mýydý?
gavurdan beterdi gurbet






mavi þimþekler çakan koyu karanlýklardan
sicim gibi bir yaðmur yaðýyordu
trenin penceresi soðuktan bumbuz kesilmiþ
aðýz dolusu bir duman üfledi göðe doðru mehmet
bir gariplik çökmüþtü uzaklardan ta uzaklara
görünmüyordu koyu karanlýklardan baþka þey





mehmet tanýdýk olmayan bir korku duygusu içinde
sesinin titreyen duvarlardaki boþluklardan
zýplayarak geri gelen yankýsýný duydu
saðýr edecek derece güçlü bir feryat sesiydi
duvarlar parçalar halinde aktý yere




üçüncü mevki kompartmanlarýndan birinde
ampulün portakal renkli ýþýðýnda oturdu
ceplerinden birtakým fotoðraflar çýkardý
gök yarýlýr gibi oldu, bir þimþek çaktý
gökyüzünün ateþ yaðdýrmaya baþladýðýný gördü
ortalýk mavi mavi ýþýdý
bir anlýk mavi aydýnlýktý
uzaklara düdük öttürerek kalkýyordu tren





gözlerinde bir þeyler uçuþtu
gözlerini yumunca arttý kulaklarýnýn uðultusu
adam gözlerini yumdu mu,
kulaðý daha iyi iþitiyordu ne hikmetse
altýndaki toprak bir kez daha baþladý titremeye
depremden çok daha tahrip edici bir gürültüyle kalktý tren
baþýný arkasýna yaslayarak kendini karanlýðýn içine býraktý mehmet



redfer

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.