Ne yaþadýðýmý bilemezsin nelere göðüs gerdiðimi istesende çözemezsin yaþamak isteyipte sonra vaz geçip neleri ertelediðimi göremezsin...
sadece sen mi taþýdýðýný sanýyorsun sýrtýnda bu koca dünyanýn yükünü sadece sen mi geçiyorsun zor günlerden sadece sen mi sýnanýyorsun acý imtihanlarla benim ki geçmiyor ama her an iç içeyim olsun bir þekilde Veriyor Yaradan sabrýný...
peki gitmenin çok kolay bir çözüm olduðunu sanýyorsun deðil mi? ne kadar uzaða gidersen git bedenin de yüreðinde peþini býrakmayan geçmiþin de seninle geldiðini biliyorsun deðil mi _?
Peki susmak bir yol mu sanýyorsun içimde kopan fýrtýnalara raðmen anlatmak isteyip te konuþamamanýn canýn yansa bile o acýdan karþýndaki insan üzülmesin diye öylece kalmanýn...neyse anlayamazsýn iþte
öksüz yetim kalmýþ kalbimin özlediklerini anlayamazsýn...... Çünkü; gözlerin kör kulaklarýn saðýr bu Aþk’a...
07.02.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meral Bilgiç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.