Ademden beri böyle baþladý bu hikaye Nefsimizin peþinden ýsrarla geliyoruz Vicdanýmýz körelmiþ hak sadece kinaye Aðlanacak hallere nedense gülüyoruz
Bir kuru selam bile fazla görülür oldu Aklýn yolu bir deðil kalbe mel’anet doldu Oysaki rahmeti çok nimeti ne de boldu Sözde þükür etmeyi çok iyi biliyoruz
Ýmaný zayýf olan özünü yitirirken Kemlik iki cihanda hep ziyan getirirken Kul kendi ateþini kendisi götürürken Biz bu cesareti hep þeytandan alýyoruz
Bir baba evladýný öldürüyorsa eðer Mazlumun çektikleri güldürüyorsa eðer Çakal aslana emir bildiriyorsa eðer Þu hayat sýnavýnda sýnýfta kalýyoruz
Tövbelerin ardýndan yine baþa sarýyor Bilmiyoruz vaziyet nefsimize yarýyor Ne bir gözyaþý sildik ne fakiri koruyor Dünya malý içinde uykular bölüyoruz
Ama gerçek þudur ki hayatýn bir sonu var Anlayana dünyanýn elbet öbür yaný var Ecel gelince cana hesap denen konu var Hikayenin sonunda hepimiz ölüyoruz
Murat Gökçe Karsî 03.01.2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Kąrsî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.