Sen Dedim Yine Sen

Sen Dedim Yine Sen

Þu Ýstanbul’un kara gecelerinde buldum seni
Derdin ortasýnda bir bataklýða çakýlý
Üzerine yýkýk binalarýn altýnda çýðlýðýnla uyandým uykumdan
Ve bir yaþ döküldü gözlerimden, sen dedim yine sen

Bir yaz günü iki kýtanýn birleþmesiydi
Sen masumca o bankta otururdun
Ben ardýnda ayaklarý titrek, kalbi taþa balyoz iner gibi kükrek
Ýçimde bir atlý sana koþuyor, sen dedim yine sen

Dünyanýn duruþunu seyrettim gözlerinde
Kara deliðin kayboluþunda, uzaylarda bir yerlerde
Bir savaþ vardý göklerde
Gök delik dolu gibi yaðarken üzerime, sen dedim yine sen

Uçsuz bucaksýz denizlere baktýk seninle
Mavinin aþkýna kucak açtýk birlikte
Sen maviye hasret, ben sana
Dün dünde kaldý, ben sende, sen dedim yine sen

Sessizliðin pençesinde sana sarýldý ellerim
Ýçimdeki yangýna bir ferahlýktý gözlerin
Gökten yerin dibine düþerken yüreðim
Gönlüyle kucaklayaným, sen dedim yine sen

Ardý sýra gelen kasvet boðazýmda býçak
Dilime döküldü kaynar sular
Piþmanlýðým aklýma çakýlý mýhla, küflü çiviyle
Elemli bir hastalýða tutuldum, sen dedim yine sen



Her anýmda sen diyorum
Kitap okusam yahut bir Atilla ilhan
Ben sana mecburum, içimdeki sevgim buram buram
Yahut bir edip okusam, bitmeyecek sevdalarda, sen dedim yine sen

Kabuslardan uyanýrým, üzerime çöken gecelerde
Dizlerim titrek, soluðum kesilir
Kalbimde bir gürleme, çýkýp gitmek istercesine
Ýçimde bir hasret ateþi, sen dedim yine sen

Sen dedim her gece, bir sen yoktun
Sen yokken ben de yoktum
Varýn yoðun peþinde el mahkûm
Sen yoktun, sen dedim yine sen

Nisan 2017
 

Sosyal Medyada Paylaşın: